1/ Gdy modlimy się, jesteśmy wszyscy żebrakami Bożymi.
2/ Dusze mogą się oczyścić tylko w gorejącym płomieniu miłości, a nie w błędnym świetle ludzkich rozumowań.
3/ Jedynie miłość trwa wiecznie.
4/ Gdzie miłość, tam pokój; gdzie pokora, tam miłość.
5/ Pycha zagasza miłość, pokora znów ją zapala.
6/ Nikt nie może istnieć bez miłości, lecz wszystko zależy od tego, co kochamy. Nikt nam nie radzi, byśmy nic nie kochali, ale byśmy dobrze wybrali cel naszego przywiązania.
7/ Miłość – to moc: kto prawdziwie miłuje, znosić może wszystko dla tego, co miłuje.
8/ Każda miłość podnosi lub poniża. Dobre pragnienia wznoszą nas ku Bogu, złe zaś odrzucają nas w przepaść.
9/ Gdzie nie ma miłości Bożej, tam panuje namiętność.
10/ Są dwa przykazania miłości: miłość Boga i miłość bliźniego. Są dwie drogi, których używać winniśmy, by dojść do Boga. Używajmy ich, a dojdziemy do celu.
11/ Ten, co nas oszczędza, nie zawsze jest naszym przyjacielem, tak jak ten, co nas karci, nie dlatego jest naszym wrogiem. Rany, zadane przez przyjaciela, lepsze są niż pocałunki wroga. A więcej jest warta surowa miłość od oszukańczej wyrozumiałości.
12/ Jeśli niewidzenie Boga jest dla ciebie największą karą, to twoja miłość jest czysta i bezinteresowna.
13/ Człowieka ocenić nie można według tego, co on wie, lecz według tego, co kocha. Tylko miłość go przemienia w to, czym on jest; dobra czyni go dobrym, a zła złym.
14/ Czymże jest zemsta, jak nie napawaniem się cudzym nieszczęściem… Nienawidząc bliźniego, człowiek szkodzi przede wszystkim samemu sobie.
15/ Kochając nieprzyjaciół, kochacie własnych braci.
16/ Jeśli ludzie są źli, to trzeba ich znosić w nadziei, że się poprawią; a jeśli są dobrzy, to trzeba ich kochać z obawą, że staną się złymi.
17/ Kochajmy człowieka, a nienawidźmy grzechu, wystrzegajmy się, by przez człowieka nie pokochać grzechu. A niech grzech nie budzi w nas nienawiści do człowieka. Człowiek jest naszym bliźnim, a grzech jest jego nieprzyjacielem.
18/ Kochajcie ludzi, a walczcie z błędem. Staczajcie walki dla prawdy bez pychy i gwałtowności. Módlcie się za tych, których chcecie zdobyć i przekonać.
19/ Naśladujcie dobrych, znoście złych, kochajcie wszystkich, ponieważ nie możecie wiedzieć, jakim jutro będzie ten, kto dziś jest złym. Nie trzeba kochać w ludziach przewrotnych ich nieprawości, ale trzeba kochać ich samych, by sprowadzić ich na drogę sprawiedliwości.
20/ Jeśli milczycie, to czyńcie to przez miłość; jeśli zabieracie głos, to i to czyńcie z miłością. Niech miłość kieruje waszą surowością, jak i wyrozumiałością. Niech na dnie waszego serca panuje miłość, a wtedy nic innego jak tylko dobro z niego wyjść będzie mogło.
21/ Nikt nie może kochać Ojca, jeśli nie kocha Syna, a kto kocha Syna, kocha też wszystkie dzieci Boże, które są członkami tego Syna.
22/ Nikt nie kocha bliźniego, nie kochając Boga. A jeśli kto nie kocha Boga, to nie kocha ani Boga ani bliźniego.
23/ Trzeba kochać sprawiedliwość i dla niej pracować, choćby narażając się na cierpienie.
24/ Nienawidzi się grzechu, tylko o ile się kocha sprawiedliwość.
25/ Niechaj nieprawość będzie wam wstrętna w głębi najtajniejszej waszego serca, tam gdzie sami stoicie wobec Tego, który widzi najbardziej ukryte rzeczy, a przez to będziecie się podobali Bogu.
26/ Jakże jest niesprawiedliwe wymagać od naszych poddanych posłuszeństwa, którego sami odmawiamy naszym przełożonym.
27/ Inaczej ma się z miłosierdziem niż z pieniędzmi. W miarę wydawania pieniądze maleją, miłosierdzie przeciwnie wzrasta.
28/ Miłosierdzie jest podobne do matki, która kocha dzieci, nie wyróżniając jednego nad drugie, ale każde w miarę jego potrzeb.
29/ Miłosierdzie jest jakby korzeniem wszelkiego dobra.
30/ Miłosierdzie nie zawsze polega na dawaniu tego, o co nas proszą, ale na robieniu tego, co mogłoby być pożyteczne dla tych, którzy nas proszą.
31/ Największą ze wszystkich jałmużn jest ta, która każe nam darować z głębi serca winy ludziom, którzy nas obrazili.
W: MYŚLI ŚW. AUGUSTYNA, WYBRAŁ KS. DR STANISŁAW BROSS, POZNAŃ 1930.
