1/ Słowo Boże tylko wówczas stoi tobie na przeszkodzie, jeżeli jesteś przyjacielem zła; natomiast gdy jesteś przeciwnikiem zła, to Słowo Boże jest twoim przyjacielem. Nienawidząc zła, łączysz się ze Słowem Bożym; ty i Słowo Boże sojusznikami jesteście w walce ze złem.
2/ Jak dwa serafiny w przedziwnej harmonii głoszą chwałę Najwyższego: Święty, święty, święty jest Pan, Bóg Zastępów (Iz 6, 3), tak stary i Nowy Testament dźwięczą w zgodnej miłości na większą chwałę prawdy świętej.
3/ Głębokie tajemnice zawiera Pismo Święte. Ukryte są, aby nie zatraciły wysokiej wartości; szukać się każą, by nas zapalić; występują na światło dzienne, by nas pokrzepić. Cokolwiek ze świętych ksiąg rozważać będziemy, cokolwiek z nich ustami głosić będziemy, cokolwiek z każdego ich rozdziału wyciosamy, wszystko ma tylko na celu – miłość. Miłości i tylko miłości szukajcie w Piśmie Świętym; ona leży ukryta w ukryciu, a odsłonięta w odsłonięciu.
4/ Słowo Twoje, o Boże, jest źródłem żywota wiecznego i nie przemija.
5/ Niech czystą będzie rozkosz moja, czerpana z Pisma Twego, niech się sam w nim nie mylę, i niech drugich nim w błąd nie wprowadzam. Panie, usłysz i zlituj się, Panie, Boże mój, światło ślepych i siło słabych, a według porządku światło widzących i siło mocnych, spojrzyj na duszę moją i usłysz wołającego z głębokości… Użycz nam przeto czasu na zapuszczenie się myślą w tajniki prawa Twego i nie zamykaj go przed pukającymi do niego.
6/ Wielkim jest człowiek, gdyż stworzony jest na obraz i podobieństwo Boże.
7/ Wielką głębią jest człowiek; łatwiej można policzyć włosy jego, niż uczucia i skłonności jego serca.
8/ Istnieją dwa rodzaje życia: życie ciała i życie duszy. Jak dusza jest życiem ciała, tak Bóg jest życiem duszy. Ciało umiera, gdy dusza je opuści; dusza zaś, gdy ją Bóg opuści.
9/ Ciało nasze jest naszym sługą, tak samo jak my jesteśmy sługami Bożymi.
10/ Patrz na samego siebie! Stworzeniem jesteś; uznawaj Stwórcę swego! Sługą jesteś! – uszanuj swego Pana! Bóg przyjął ciebie za dziecko Swoje nie dla twych zasług własnych; szukaj chwały Tego, od którego tę łaskę odebrałeś!
11/ Człowiek szczęśliwy w pojęciu świata narażony jest na zgubę, jeśli nie ciała, to duszy, bo złudą jest szczęście jego.
12/ Mało tylko jest ludzi, którzy naprawdę siebie znają. Wielu daleko jest od tego, by znać tak siebie, jak właściwie znać powinni.
13/ Człowiek tak jak nie może sam siebie stworzyć, tak nie może sam siebie uszczęśliwić.
14/ Cierpienie nie ustanie aż do chwili, kiedy człowiek będzie kochał tylko to, co mu nigdy odebrane nie będzie.
15/ Co dobre jest w człowieku, zawdzięcza on Bogu; co złe, sobie samemu przypisać musi.
16/ Bóg jako warunek życia wiecznego przykazuje nam rzeczy tak łatwe do wykonania, a my i tak nie chcemy Go słuchać.
17/ Pomyśl, duszo moja, o wszystkim, co ci Bóg dał, wspominając swoje złe uczynki! Jak liczne są twoje złe uczynki, a jak liczne dobrodziejstwa, którymi Cię obdarzył.
18/ Dusza im mniej o Bogu myśli, tym mniej Mu jest poddana.
19/ Ciało człowieka nie jest samo w sobie złym; stworzył je bowiem także Bóg; dobrym jest, choć mniejszym od duszy. Między nim a bogiem, tym najwyższym dobrem, jest dusza, mniejsza od Boga, szlachetniejsza od ciała.
20/ Największym szczęściem ciała nie są rzeczy zwykle za szczęście uważane, jak rozkosze, brak cierpienia, piękność, siła i tym podobne dobra cielesne, lecz dusza.
21/ Nikt, nie kochając Boga, nie może kochać samego siebie.
22/ Umiejmy ocenić, jaką to jest dla nas radością, gdy prawda przemawia do nas cicho w głębi naszej duszy.
23/ Nie pokładajcie nadziei w sobie samych, jakiekolwiek postępy zrobiliście na drodze prawdy, ani w tych, co was poprzedzili lub postępują z wami razem na Bożej drodze: ale miejcie nadzieję w Tym, co ich i was uczynił tym, czym jesteście, i udzielił wam łaski i sprawiedliwości.
24/ Prawda może być słodką i gorzką. Jest słodką, gdy jest dla nas wyrozumiała, a gorzką, gdy chce nas uzdrowić.
25/ Największą mądrością, jaką człowiek może osiągnąć, to świadomość, że sam ze siebie jest niczym, i że wszystkim, czym jest, jest tylko dla Boga i przez Boga.
26/ Rozum jest wzrokiem duszy.
27/ Rozum nasz rozwija się, by wiedzieć, w co ma wierzyć, a wiara, by wierzyć w to, co ma rozumieć.
28/ Lepiej mieć zdrową duszę niż mądrą głowę.
29/ Wiara szuka, a rozum znajduje.
30/ Wszystko jest zrozumiałe dla rozumu posiadającego miłość.
31/ Dobre użycie wolnej woli jest cnotą.
W: MYŚLI ŚW. AUGUSTYNA, WYBRAŁ KS. DR STANISŁAW BROSS, POZNAŃ 1930.
